PVT als Erfgoed?

Nederland heeft in totaal dertien werelderfgoedsites. Twaalf hiervan kan je ook in Nederland bewonderen, één bevindt zich namelijk in Curaçao. Denk hierbij aan de Amsterdamse Grachtengordel, de Waddenzee en de Hollandse Waterlinies. Vorig jaar nog werd als noordelijke trots de Eise Eisinga Planetarium in Franeker aan dit lijstje toegevoegd. Dit zijn natuurlijk allemaal culturele of natuurlijke typen van erfgoed. Maar er is nog één laatste categorie waar misschien het PVT wel toebehoord: immaterieel cultureel erfgoed.  

Wow moeilijk woord opeens; immaterieel. In het kort kan je zeggen dat het betekent: niet tastbaar. Als je het dan hebt over immaterieel erfgoed is het dus erfgoed wat niet tastbaar is. Dit zijn bijvoorbeeld: sociale praktijken, rituelen en kennis. Festiviteiten zoals het PVT kunnen hieronder vallen.

Maar waarom is PVT dan geen immaterieel erfgoed? In 2003 besloot UNESCO, De Organisatie der Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, te definiëren wat ze exact bedoelden met immaterieel erfgoed. Hiermee konden de landen die lid waren van UNESCO ook hun nominaties indienen voor wat zij zagen als erfgoed:

• Ten eerste, het moet een traditie zijn en ook nog levend in de harten van mensen van vandaag. Oftewel het moet zowel vroeger als nu van belang zijn geweest voor een groep mensen.

• Ten tweede, het moet inclusief zijn. In andere woorden het moet zijn overgedragen van generatie op generatie, mensen hebben verbonden en bijgedragen hebben aan de schepping van een identiteit. Mensen zouden zich verbonden moeten voelen aan een gemeenschap.

• Ten derde, het moet representatief zijn. Het is afhankelijk van de gemeenschap, van mensen die de kennis, skills en gewoontes bewaken voor toekomstige generaties.

Maar het belangrijkste uit de lijst is, je gokt het al: de gemeenschap. Als de gehele gemeenschap besluit dat iets immaterieel erfgoed is, wie kan dan vertellen dat het niet zo is? Daarom pleit ik ervoor dat wij als trouwe PVT’ers ons toernooi gaan beschouwen als immaterieel erfgoed. Misschien dat we dan ooit mogen pronken op de UNESCO lijst.